بررسی جنبه های حقوقی نمایندگی در تجارت بین الملل

اشخاصی که به نوعی با عقد نمایندگی در ارتباط هستند، عبارتند از: الف- اصیل. ب- نماینده. ج- شخص ثالث؛ که هر یک از آنها نسبت به دیگری دارای حقوق و تکالیفی می باشد. مهم ترین وظیفه نماینده در مقابل اصیل امانتداری و رعایت غبطه اصیل است. وی باید از اسرار اصیل محافظت کرده و اطلاعات محرمانه وی را افشا ننماید، نماینده نباید با اصیل رقابت نموده و از انجام معامله مستقیم با اصیل خودداری نماید. هر یک از نماینده و اصیل باید نسبت به تادیه حساب های مربوط به خود اقدام نمایند. نماینده باید از کسب منافع مخفی خودداری نماید. گرچه اصولا نماینده زمانی مستحق حق العمل است که به واسطه مستقیم وی معامله انجام شده است، با وجود این ممکن است براساس عرف و یا توافق؛ نماینده نسبت به کلیه معاملات ناشی از قلمرو خود، حقی داشته باشد، وی یا ورثه او همچنین ممکن است نسبت سفارش هایی که بعد از پایان نمایندگی صورت می پذیرد حقوقی داشته باشد. اصیل نمیتواند بعد از پایان معامله، از پذیرفتن آثار آن خودداری نماید. در نمایندگی غیر آشکار ، بعد از معلوم شدن نمایندگی در حقوق ما شخص ثالث فقط می تواند به اصیل مراجعه نماید، در حالی که در حقوق بعضی از کشورها ، شخص ثالث حق انتخاب دارد و می تواند به یکی از آنها مراجعه نماید. مقررات نمایندگی اعم از ماهیت و انحلال آن در حقوق ایران، مبتنی بر اصول و قواعد کلی است که در قانون مدنی بیان شده است. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی سعی در بررسی جنبه های حقوقی نمایندگی در تجارت بین الملل خواهیم داشت.

کلیدواژه ها:

نمایندگی ، اصیل ، نماینده ، انحلال نمایندگی ، تجارت