سعیده جزینی - دانشجوی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، واحد بم، دانشگاه آزاد اسلامی، بم، ایران
فرزانه رنجبرزاده - استادیارگروه حقوق، واحد بم، دانشگاه آزاد اسلامی، بم، ایران

قانون جزای ایران نیازمند بازنگری در دیدگاه خود راجع به کودکان بزهکار و بزهدیده است. تمییز سن بلوغ از سنی که بتوان کودک را از جهت کیفری مسوول شناخت، و حذف موادی از قانون مجازات اسلامی که اجازه تعزیر طفل بزهکار را صادر نموده، از مواردی است که باید مورد توجه قرار گیرد. در کاهش آمار بزهدیدگی کودک، لازم است قانونگذار در مواردی به جرم انگاری متوسل شده، ارتکاب برخی اعمال از جمله تشویق کودک به فساد و فحشاء را مستوجب مجازات نماید. آثار سوء اخلاقی ارتکاب جرم بر کودک باید مورد توجه قرار گیرد. تسریع در رسیدگی به جرایم علیه اطفال، تشدید مجازات مرتکبان جرم علیه اطفال و اعطای جنبه عمومی به کلیه جرایم علیه اطفال، نقش موثری در کاهش بزهدیدگی این قشر نیازمند حمایت دارد. در این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی و روش گردآوری کتابخانه ای نوشته شده است به بررسی قوانین کودکان بزهکار در قانون مجازات های گذشته تا قانون مجازات اسلامی سال 1392 می پردازیم.

کودک، بلوغ، بزهکار، مسوولیت کیفری