مونا دارابی - گروه حقوق، واحد بوئین زهرا، دانشگاه آزاد اسلامی، بوئین زهرا، ایران
حمزه محمدی

یکی از راه های مبارزه با پدیده ی تروریسم، مبارزه با تامین مالی آن است. به همین منظور است که کشورها یا خود بطور مستقیم یا از طریق سازمان ملل متحد مبادرت به تهیه ی اسناد و مقرراتی جهت مسدود نمودن راه های تامین مالی تروریسم که در واقعیت شاهرگ حیاتی این گروه ها بوده و هست، نمودهاند، که کشور ایران هم تاکنون عضو بسیاری از کمیسون های مبارزه با تامین مالی تروریسم شده است و علاوه بر این قانون مبارزه با پولشویی و نیز آیین نامه اجرایی قانون مبارزه با پولشویی را تصویب نموده است . نتایج حاصل از تحقیق حاضر بیانگر این است که حقوق ایران با حقوق بین الملل در زمینه تامین مالی تروریسم منافاتی ندارد و ایران با وجود اینکه از مجموع 11 کنوانسیون بین المللی موجود در زمینه تامین مالی تروریسم تنها به عضویت کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم 7) اکتبر (1999 درنیامده است ، اما مفاد آن کنوانسیون را نیز رعایت می نماید در حقیقت مقاد این پیمان فاقد امضاء بعنوان امری یقینی و منجز اجرا همیشه مجرا بوده است. اما این سوال مطرح است که چرا ایران با تعاریف مذکور در فوق و تعامل آشکار با جهان فرامرزی خود، حال در پیوستن به FATFتعل6ل می نماید: در پاسخ به این سوال باید گفت که: در واقع جدی ترین و اصلی ترین مشکل ایران با گروه ویژه اقدام مالی بر سر تعریف واژه تروریسم است. آنچه آنان گروه های تروریستی مینامند و بر سر تامین منابع مالی آنان حرف دارند، ایران نهضتهای آزادیبخش منطقه میخواند و حمایت از آنان را نه تنها نادرست نمی داندبلکه با تاسی از دین مبین و مترق6ی اسلام آن را واجب نیز می داند و این دلیل تعل6ل ایران برای پیوستن در عین تعامل با جهان خارج است.

تروریسم، تامین مالی، پولشویی، گروه ویژه مالی، FATF