یشبینی اختلال سلوک بر اساس حمایت اجتماعی ادراک شده، خودکارآمدی اجتماعی و هوش هیجانی با میانجیگری تاب آوری

انسان عصر حاضر در معرض مشکلاتی است که برای ادامه حیات خویش چارهای جز خویشتنداری و تحمل آنها ندارد. بنابراین باید تاب آوری لازم را در عمر کوتاهش به خرج دهد تا به سازگاری مورد نیاز برای بقاء خویش دست یابد. در پژوهش حاضر که موضوع آن نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک است، به این امر پرداخته میشود که آیا تاب آوری میتواند بر ارتباط اختلال سلوک با حمایت اجتماعی ادراک شده، خودکارآمدی اجتماعی و هوش هیجانی پلی بزند یا خیر. روش پژوهش حاضر توصیفی است. به نظر میرسد افراد مبتلا به اختلال سلوک بر اساس پژوهش های پیشین از حیث تابآوری، حمایت اجتماعی ادراک شده، خودکارآمدی و هوش هیجانی در سطح پایینی قرار دارند. بنابراین نتایج نشان دادند حمایت اجتماعی ادراک شده، خودکارآمدی اجتماعی، هوش هیجانی و تابآوری هرکدام ارتباط منفی معناداری با اختلال سلوک دارند. با این حال نقش میانجی تاب آوری در ارتباط اختلال سلوک با حمایت اجتماعی ادراک شده، خودکارآمدی اجتماعی و هوش هیجانی مورد تایید قرار نگرفته است.

کلیدواژه ها:

اختلال سلوک ، تاب آوری ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، خودکارآمدی اجتماعی ، هوش هیجانی.