رضا سیمبر - استاد، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران.
دانیال رضاپور - دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
علی اسکندری نسب - کارشناسی ارشد روابط بین الملل، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

هدف پژوهش حاضربررسی عوامل کاهش دهنده بحران امنیتی افغانستان و شرایط تقویت کننده روابط ایران با افغانستان بود. تحقیق با استفاده از تحلیل های استنباطی در چارچوب روش توصیفی و تحلیلی انجام شد. نتایج نشان داد،در افغانستان ترکیب پیچیده و چند لایه ای از عوامل اقتصادی، ساختار اجتماعی- مذهبی و عوامل سیاسی و بحران مشروعیت باعث شکل گیری بحران امنیتی شده است. ایران می تواند برای هم سویی راهبردی با افغانستان و امن نگه داشتن محیط امنیتی خود رویکردی اقتصادی و فرهنگی در مناسبات با کشورهای این منطقه اتخاذ کند که ضمن پرهیز از مسائل اختلافی، اشتراکات فرهنگی و نیازمندی های اقتصادی طرفین مورد لحاظ قرار گیرد. در واقع ایران در این برهه زمانی، نیاز زیادی به دوراندیشی، برنامه ریزی های صحیح و منطقی و ورزیدگی دیپلماتیک دارد تا موفقیت را به میزانی رساند که شایسته مواهب و امتیازات استثنایی آن در منطقه است. ایران باید در ابتدا به جستجوی منطقه ای کردن تدابیر امنیتی موجود باشد. توجه به امنیت ملی مجزا و مجرد از یک سو و پذیرش تحمیلی تدابیر امنیت بین المللی از سوی دیگر، منجر به تضمین امنیت ملی ایران نمی شود و حتی گاه آن را با تهدید مواجه خواهد ساخت.

افغانستان, بحران امنیتی, ایران