قضاوت، فوتبال و رسانه: گفتمان کاوی انتقادی برنامه تلویزیونی نود (۹۰)

این مقاله با هدف گفتمان کاوی مفهوم قضاوت در برنامه نود و درک چگونگی این برنامه در برساخت معنای قضاوت (داوری) مطلوب در فوتبال صورت گرفته است. در این مقاله تلاش شده است تا با استفاده از روش تحلیل انتقادی گفتمان و تلفیق رویکردهای لاکلا و موفه با فرکلاف و ون دایک و نمونه گیری هدفمند به تحلیل دو برنامه با موضوع قضاوت در تاریخ ۱۸ آبان ۱۳۹۴ و ۱۱ اسفند ۱۳۹۲ دست زده تا ضمن شناخت نظام گفتمانی این برنامه، دال های اصلی و وقته های آن مشخص گردد. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که در این برنامه، دال اصلی گفتمان مد نظر عادل فردوسی پور مدیریت است که تعامل و قانون گذاری صحیح وقته های آن را تشکیل می دهند. همچنین دال مدیریت و سیاست گذاری ایجابی، دال مطلوبیت عملکرد و دال مطلوبیت قضاوت، دال های اصلی فاعلان این برنامه بوده که با استفاده از دال های شناور وقته های آموزش، مدیریتی، فناوری محور و نظم گرایی، آینده نگری، اجتماع محوری، مردم محوری، صداقت، خبره گرایی و دال آمادگی جسمانی در یک زنجیره هم ارزی، گفتمان قضاوت و نظام گفتمانی برنامه را شکل می دهند. در واقع برپایه یافته های تحقیق، مطلوبیت قضاوت تا حدی مرهون نوع سیاست گذاری، نحوه عملکرد مدیران ورزشی و سازمانی کشور، آموزش حرفه ای داوران، توجه به ابعاد فنی و حرفه ای قضاوت از جمله فناوری محوری، نظم گرایی، امادگی جسمانی و همچنین قانون گذاری صحیح نهادهای تصمیم گیر در حوزه ورزش است.

کلیدواژه ها:

برنامه نود ، تحلیل انتقادی گفتمان ، داور ، فوتبال ، قضاوت