بررسی عوامل اثرگذار بر کارایی شالیکوبی های استان مازندران

شالیکوبی ها به عنوان یکی از قدیمی ترین و مهمترین صنایع تبدیلی کشاورزی در استان مازندران به شمار می آیند. علی رغم تعداد زیاد این واحدها در استان مازندران، تاکنون مطالعه کمی در زمینه اندازه گیری کارایی آنها صورت گرفته است. هدف از این مطالعه شناسایی عوامل اثرگذار بر کارایی این واحدها است. برای دست یافتن به اهداف مطالعه، تعداد 167 پرسشنامه به روش تصادفی از شالیکوبی های در شهرستان های مختلف استان مازندران در سال 1397 تکمیل شد. برای شناسایی عوامل اثرگذار بر میزان کارایی شالیکوبی ها از الگوی توبیت استفاده شده است. نتایج الگوی توبیت نشان داد ضرایب هر یک از متغیرهای ظرفیت بالقوه واحد تعداد روزهای کار، سهم هزینه انرژی از هزینه ها، تحصیلات بالاتر از دیپلم مدیر، سن مدیر، برنامه های آموزشی کارگران، تبلیغات و متغیر شهرستان (عباس آباد، نوشهر، چالوس و تنکابن) به ترتیب 07/0، 001/0، 003/0- ، 003/0- ، 06/0- ، 11/0- و 08/0- بر میزان کارایی می-باشد. در میان متغیرهای ذکر شده، متغیرهای ظرفیت شالیکوبی، تعداد روزهای فعالیت، تبلیغات، سهم هزینه انرژی از هزینه ها و سن مدیر دارای اثر معنی دار بر کارایی دارند. بیشترین اثرگذاری بر کارایی متعلق به متغیرهای تحصیلات مدیر (بدون سواد 04/0-)، تبلیغات (032/0) و مکان استقرار شالیکوبی (03/0-) می باشد. با توجه به نتایج این تحقیق پیشنهاداتی چون برگزاری دوره های آموزشی، پرداخت تسهیلات و تغییر وضعیت واحدهای سنتی به مدرن با رعایت تمامی جوانب ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

صنایع تبدیلی کشاورزی ، برنج ، توبیت ، راندمان