مرتضی منشادی - دانشیار علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد
بهروز اسمعیل زادگان - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد

 شدت و کیفیت اثربخشی قدرت ایدئولوژی،یکی از مولفه های قدرت نرم است که موردتوجه و تاکید هر نظام سیاسی است. موفقیت نظام سیاسی در گسترش ایدئولوژی خود در لایه های مختلف جامعه، تاثیر قابل توجهی بر تداوم و ثبات آن نظام سیاسی دارد. پهلوی دوم که سلطنت را از ضعیف ترین موقعیت سیاسی و اجتماعی آغاز کرد در دوران سلطنتش از طریق نهادهای متعدد فرهنگی، کوشید تا با گسترش ایدئولوژی ایران گرایی و کسب مشروعیت ایدئولوژیک، بحران های سیاسی و اجتماعی تهدیدکننده حکمرانی خود را به سود خویش مدیریت کند. مقاله حاضر در تلاش است با استفاده از روش تحلیل کیفی به این سوال بپردازد که چگونه نهادهای ایدئولوژیک باعث استمرار حکومت پهلوی دوم شده بودند در این رابطه با بررسی ساختار داخلی و شرایط حاکم بر ایران آن دوره بر این امر تاکید شده است که نظام سیاسی پهلوی دوم باسیاست نهادسازی و تکیه بر قدرت نظم دهنده آن ها، تلاش می کرد شرایط و امکانات لازم جهت تقویت پایه ایدئولوژی قدرت و متعاقب آن تداوم حکومت خود را فراهم نماید. فرضیه این پژوهش در قالب نهادگرایی انتخاب عقلانی آزمون شده است.

نهادسازی, ایدئولوژی, استمرار حکومت, مشروعیت سیاسی, نظام پهلوی دو