تاثیر بتائین بر غلظت خونی هموسیستئین، آنزیم های آنتی اکسیدانی و شاخص پراکسیداسیون در میش های آبستن نژاد سنجابی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بتائین بر غلظت خونی هموسیستئین، آنزیم های آنتی اکسیدانی و شاخص مالون دی آلدئید در میش های آبستن نژاد سنجابی انجام شد. تعداد 20 راس میش (سه تا پنج ساله) با حداقل دو شکم زایش در انتهای دوره آبستنی در دو گروه با جیره پایه (شاهد: 3/6±71/2 کیلوگرم وزن بدن) و یا جیره پایه به علاوه پنج گرم بتائین در کیلوگرم ماده خشک (بتائین: 3/8±71/6 کیلوگرم) به مدت 5 هفته در قالب طرح کاملا تصادفی تغذیه شد. مصرف خوراک به صورت روزانه و وزن بدن و شاخص وضعیت بدنی میش ها به صورت هفتگی ثبت شد. نمونه گیری خون در روزهای 28، 14، هفت و یک روز قبل از زایش پس از خوراک دهی صبحگاهی، از میش ها از سیاهرگ وداجی خون گیری شد. فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز و همچنین غلظت مالون دی آلدئید و هموسیستئین در خون اندازه گیری شد. وزن بدن، شاخص وضعیت بدن و مصرف خوراک تحت تاثیر مصرف بتائین قرار نگرفت. در هر دو گروه با نزدیک شدن به زمان زایش، فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز افزایش و فعالیت کاتالاز و غلظت مالون دی آلدئید کاهش یافت(p<0/05). فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز تحت تاثیر مصرف بتائین قرار نگرفت. میش هایی که بتائین دریافت کردند، غلظت هموسیستئین بالاتر و شاخص مالون دی آلدهید کمنر از شاهد داشتند (p<0/05). وزن تولد بره های میش هایی که بتائین دریافت کردند از وزن تولد بره های گروه شاهد بیش تر بود (p=0/06). نتیجه این که، مصرف خوراکی بتائین در ماه آخر آبستنی میش برای کاهش استرس اکسیداتیو و بهبود وزن تولد بره های نژاد سنجابی مفید است.

کلیدواژه ها:

استرس اکسیداتیو ، آنزیم های آنتی اکسیدانی ، بتائین ، گوسفند ، هموسیستئین