لزوم ابلاغ و اعلام قبولی در حقوق ایران، انگلیس و اصول قراردادهای تجاری بین المللی
- سال انتشار: 1394
- محل انتشار: پژوهشنامه حقوق تطبیقی، دوره: 1، شماره: 2
- کد COI اختصاصی: JR_JLPS-1-2_007
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 374
نویسندگان
استادیار گروه حقوق دانشگاه گیلان، (نویسنده مسئول)
دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه گیلان
چکیده
اظهار و اعلان اراده و اشکال گوناگون آن مسائلی را مطرح میکند؛ از جمله اینکه آیا لازم است قبولی، به اطلاع موجب برسد به عبارت دیگر آیا اطلاع موجب از قبولی، لازمهی تاثیر قبولی و تحقق عقد است اگرچه در حقوق ایران اطلاع موجب از قبولی لازمهی تحقق عقد نیست و در فرض عدماطلاع موجب از قبولی نیز، عقد محقق میگردد؛ اما در حقوق انگلیس و اصول قراردادهای تجاری بینالمللی(Unidroit) قاعدهی کلی این است که اعلام و ابلاغ قبولی از جمله شرایط قبول موثر است که بدون آن قبول معتبر نبوده و عقدی تشکیل نمیگردد. با در نظر گرفتن این قاعدهی کلی، در صورت عدم اطلاع موجب از قبولی، جز در موارد استثنایی از قبیل قراردادهای یکجانبه، تقصیر موجب، ابلاغ از طریق پست، شرایط ایجاب و... هیچ قراردادی منعقد نخواهد شد و در نتیجه هیچ التزامی برای وی ایجاد نمیشود. از هم این رو در نظامهای حقوقی مختلف در باب اعلان قبول رویکردهای متفاوتی وجود دارد.کلیدواژه ها
اعلام, قبول, موجب, مخاطب ایجاب, عقداطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.