محمد رضا آرمیون

مشهور است که اخباریان ظواهر قرآن را نمی پذیرند و از تفسیر آن خودداری می کنند. این پژوهش، نادرستی این انتساب را با دو عامل مربوط می داند: اول این که غفلت از شناسائی جریان های هم عصر اخباریان، سبب شده که جهت تندی سخن آنان در باره فهم قرآن، دانسته نشود. آنان به دلیل شیوع رویکرد های عقلی و عرفانی در آن روزگار، به خطر استقلال فهم قرآن بدون روایات معصومان هشدار داده اند. دوم این که بین اظهارات بزرگان این گروه در فقه و تفسیر و اقتضائات مقامی هر یک از آن دو، تفکیک صورت نگرفته است. بر این اساس ادعا این است که اخباریان در رابطه با قرآن دو دغدغه داشته اند؛ اول این که در فقه نباید آیات الاحکام را با صرف اتکا به عقل، بدون در نظر گرفتن روایات، مطرح ساخت. دوم این که در تفسیر نیز نباید به تاویلات عرفانی با تکیه بر کشف درونی، وارد شد

اخباریان, ظواهر قرآن, تفسیر