سوررئالیسم در شهرهای ناپیدای ایتالو کالوینو

سوررئالیسم ، اساس کار خود را برتداعی آزاد ، معانی و افکار و تصاویر و نوعی خلسه و رویا می گذارد و می کوشد تا به خلاقیت هنری ، جنبه خود بخود بدهد؛ اما برخلاف آنچه هنرمند سوررئالیست می پندارد ، تداعی آزاد معانی و دنیای رویا ها هیچ یک در حقیقت ، آزاد و بی قانون نیست و در آفرینش های هنری هیچ چیز صرفا خود به خود ،به وجود نمی آید . تجربیات فروید و یونگ ، نشان داد که دنیای ضمیر باطن و رویا آنقدرها هم دستخوش هرج و مرج و بی قانونی نیست، بلکه تابع سلطه آهنین الزامات و ضرورت های ناخود آگاه است. در واقع شهرهای ناپیدا سفرنامه ای است درونی با فضای کاملا سوررئال است که می توان این فضا را به خوبی لمس کرد.مخاطب با این فضا با گونه های مختلفی از درون و بیرون را که با هم آمیخته است، درگیر می شود و نوعی کشمکش بین درون و بیرون را دنبال می کند، تا به انتهای داستان برسد.در این تحقیق، سعی می شود تا علاوه بر معرفی مکتب سوررئالیسم در ادبیات غرب و همچنین، نمود این مکتب در ادبیات داستانی ایران، به بررسی و جرح و نقد سوررئالیسم در داستان شهرهای ناپیدا ایتالو، پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

ایتالو ، داستان ، سوررئالیسم ، شهرهای ناپیدا