خرد ورزی زنان در شاهنامه فردوسی

خرد و خردورزی از بن مایه های عمیق انسانی و در خور توجه فراوان در دوره های مختلف است. شاعران بزرگ ایران، این منش نیک انسانی را ماهرانه و روشن در قالب شخصیت های مختلف و یا در کالبد مضمون و محتوایی خاص به تصویر کشیده اند برخی از زنان مطرح در شاهنامه فردوسی نیزجلوه های متناسب از عقل و درایت و کیاست را در شکلی از مهر و عاطفت، علایق مادری، همسری و یا برادری ، وفاداری، جنگ آوری، سپهسالاری، پادشاهی به نمایش گذاشته اند که در این میان میتوان اشاره ای به سیندخت، کردیه ، فرنگیس، پوران دخت، همای چهرآزاد و...داشت که با نیروی خرد و عقل خود به کارسازی و گره گشایی پرداخته اند و صحنه هایی را خلق کرده اند که فردوسی خردمندی و هوشیاری و ذکاوت آنان را ستوده و بیت هایی از این مجموعه سترگ خود را به جلوه گری های خردمندانه آنان اختصاص داده است. بر پایه نتایج پژوهش، زنان شاهنامه با ورود به عرصه های وسیع تر اجتماعی و پذیرش نقشهای مهم تر، درایت و کاردانی و کفایت خویش را با خرد ورزی و هوشیاری نشان داده اند

کلیدواژه ها:

زنان ، خرد ، خردورزی ، شاهنامه فردوسی