مهسا بایبوردی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان
نگار اصولی محمودی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان،عضو ب
وحید لطفی وند وحید - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری دانشگاه هنر اصفهان

خانه به عنوان محل سکونت و ارامش انسان نه یک فضای یخ زده و جامد بلکه بسیار سیال و روان ست چرا که می خواهد زندگی را با همه سیالیت و لطافتش در خود جای دهد خانه های سنتی ایرانی دارای نوعی کیفیت محوری در فضای خود بوده اند که ردپای آن را می توان درمفاهیمی چون انعطاف پذیری فضایی، تنوع، خوانایی و حفظ حریم خصوصی خانواده مشاهده کرد ولی امروزه انسان ها در خانه هایی زندگی می کنند که بی توجهی به انسان و نیازهای او نحوه طراحی و ساخت انها مشکلاتی از قبیل کاهش احساس تعلق، ارامش و بروز مشکلات عاطفی و خانوادگی را به ارمغان داشته است این مقاله سعی دارد با بررسی معماری خانه های سنتی ایرانی و تاکید بر کیفیت و غنای فضایی آنها با مقایسه انها با خانه های معاصر بپردارد تا ضمن اشنایی بیشتر با مفاهیم فضایی این خانه ها بتواند گامی موثر درجهت تزریق بیشتر این مفاهیم فراموش شده به فضاهای تک بعدی و کم معنی خانه های معاصر بردارد.

خانه ایرانی، کیفیت فضایی، خانه های معاصر، خوانایی، تنوع، حفظ حریم