فهیمه گلپایگانی - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
سید حسین حسینی کارنامی - استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سید علی اکبر ربیع نتاج - استاد علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

از پندارهای مغرضانه برخی مستشرقان که تحت لوای به چالش کشیدن قرآن مطرح شده، تقابل ظاهری فحوای برخی آیات است. عصمت انبیا یکی از این موارد می باشد که در آیات متعددی بر آن تاکید شده است. در مقابل؛ برخی دیگر از آیات که در عرف مفسران به آیات عتاب مشهور گشته اند، آن گونه که از ظاهر آنها نیز برداشت می گردد، با موضوع عصمت منافات داشته و این دو ناسازگار جلوه می نمایند. نوشتار حاضر سعی می کند با هدف پاسخ گویی به این شبهه، بر اساس مطالعه توصیفی تحلیلی شصت و پنجمین آیه سوره زمر: (و لقد اوحی الیک و الی الذین من قبلک لئن اشرکت لیحبطن عملک و لتکونن من الخاسرین) در منابع فریقین؛ ضمن بیان مفهوم عصمت و تبیین وجه توحیدی جهت آیه، نظریات مفسرانی که خطاب را کنایی و یا حقیقی می دانند مطرح نموده و نظر به کارکردهای بلاغی و سیاق؛ به شبهه زدایی مساله تعارض آیه با بحث عصمت بپردازد.

آیات عتاب, عصمت, روایات, سیاق, بلاغت