برآورد فراسنجه های ژنتیکی زنده مانی در بزغاله های کرکی راینی با استفاده از دو مدل خطی و ویبال

در این پژوهش از رکورد­های زنده­مانی شمار 3055 راس بزغاله، مربوط به گله ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد بز کرکی راینی واقع در شهرستان بافت، گردآوری شده طی سال های 1386-1372 استفاده شد.داده ها با مدل­های خطی و نسبت خطر با تابع ویبال تجزیه شدند. این مدل­ها شامل اثرگذاری های عامل های ثابت سال، ماه تولد، جنس، نوع تولد، سن مادر و متغیر کمکی وزن تولد به صورت درجه دوم و اثرگذاری های تصادفی ژنتیکی افزایشی مستقیم، ژنتیکی افزایشی مادری، محیط دائمی مادری و باقی مانده بودند. فراسنجه های ژنتیکی از روش بیشینه درستنمایی محدودشده با و بدون اثرگذاری های مادری و مدل پدری بر­آورد شد. وراثت­پذیری مستقیم میزان زنده­مانی ناشی از مدل­های مختلف خطی در حد پایین (01/0 تا 06/0) بر­آورد شد. وراثت­پذیری­های مستقیم در مقیاس لگاریتمی، مقیاس اولیه و وراثت­پذیری موثر نسبت خطر به دست آمده از مدل پدری و دارای تابع ویبال در مقایسه با مدل خطی، بیشتر و در حد متوسط تا بالا (17/0 تا 70/0) بودند. برآوردهای میانگین بیانگر این است که عامل های مختلف ژنتیکی و غیر ژنتیکی بر زنده مانی تاثیرگذار است. لذا، برای بهبود این صفات می بایست در کنار شرایط مدیریتی مطلوب، اصلاح ژنتیکی نیز انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

بز کرکی راینی ، زنده مانی ، وراثت پذیری