برآورد و امکان سنجی انتخاب فراسنجه های ژنتیکی برای افزایش یکنواختی وزن بدن در بلدرچین ژاپنی

هدف از این پژوهش، برآورد و امکان سنجی انتخاب فراسنجه های ژنتیکی برای بخش واریانس باقی مانده و بخش میانگین صفت وزن بدن در بلدرچین ژاپنی بود. در این بررسی شمار 2629 رکورد وزن بدن بلدرچین در سن 28 روزگی استفاده شد. فراسنجه ­های ژنتیکی با استفاده از مدل آماریDouble Hierarchical Generalized Linear Model  در نرم افزار ASREML 4.0 برآورد شد. واریانس ژنتیک افزایشی برآوردشده برای بخش میانگین و بخش واریانس باقی مانده به ترتیب 55/189 و 18/0 و از نظر آماری معنی دار بودند (01/0P<). انحراف معیار افزایشی بخش واریانس باقی مانده برابر 42/0 بود، یعنی کاهش در میانگین ارزش­های اصلاحی بخش واریانس باقی مانده به میزان یک انحراف معیار ژنتیک افزایشی سبب 42 درصد افزایش در میزان یکنواختی وزن بدن در 28 روزگی می شود. وراثت پذیری برآوردشده برای بخش میانگین (51/0) بیشتر از وراثت پذیری برآوردشده برای بخش واریانس باقی مانده (02/0) بود. به رغم کم بودن وراثت پذیری بخش واریانس باقی مانده، این میزان از نظر آماری نسبت به صفر تفاوت معنی داری داشت (01/0P<). همبستگی رتبه­ای اسپیرمن کمتری (094/0) بین ارزشهای اصلاحی برآوردشده برای بخش میانگین و بخش واریانس باقی مانده به دست آمد. همبستگی ژنتیکی نامطلوب و کم (09/0) بین ارزشهای اصلاحی بخش میانگین با ارزش­های اصلاحی بخش واریانس باقی مانده، برآورد شد. نتایج این بررسی نشان داد، بخش واریانس باقی مانده صفت وزن بدن بلدرچین در 28 روزگی، تحت کنترل اثر ژنتیک افزایشی بوده که می­توان با انتخاب ژنتیکی میزان یکنواختی گله برای این صفت را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

بلدرچین ژاپنی ، واریانس بخش باقی مانده ، وزن بدن ، یکنواختی وزن