بابک عنایتی - دانشجوی دکتری، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان
امیر رشیدی - استاد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان
رستم عبداللهی آرپناهی - استادیار، گروه علوم دامی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
محمد رزم کبیر - استادیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان

هدف از پژوهش کنونی مقایسه استراتژی های اصلاح نژاد در گله­ مرغ بومی مازندران به کمک شبیه­سازی رایانه ای بود. صفات شبیه سازی­شده، وزن بدن در زمان تولد (BW1)، هشت هفتگی (BW8)، دوازده هفتگی (BW12)، زمان بلوغ جنسی (BWM)، سن بلوغ جنسی (AFE)، وزن اولین تخم­ (EWM)، میانگین وزن تخم­مرغ در هفته­های 28 تا 32 (EW28-32) و تعداد تخم­مرغ (EN) بودند. در استراتژی اول خروس­ها بر اساس ارزش اصلاحی صفت BW12 و مرغ­ها براساس یک شاخص چهار صفتی شامل BW12، AFE، EW28-32 و EN انتخاب شدند. در استراتژی دوم خروس­ها و مرغ­ها براساس یک شاخص چهار صفتی شامل BW12، AFE، EW28-32 و EN انتخاب شدند. در استراتژی اول پس از 10 نسل صفات BW1، BW12، BWM، EW28-32 و EWM به ترتیب به میزان 49/1، 81/573، 58/397، 96/3  و 75/3 گرم و AFE وEN  به ترتیب به میزان 51/3- روز و 09/2 تخم­مرغ بهبود یافت. در استراتژی دوم پس از 10 نسل بهبود صفاتBW12 ،BWM ، AFE و EN به میزان 78/415 و 74/218 گرم و 77/9- روز و 45/9 تخم مرغ بود. میانگین­های ضریب همخونی در استراتژی اول و دوم در پایان نسل دهم به ترتیب برابر 048/0 و 078/0 بود. نتایج حاصل نشان داد، استراتژی اول برای گله­های مادر با هدف تولید گوشت و استراتژی دوم برای گله­های دو منظوره با هدف تولید تخم­مرغ و گوشت مناسب می باشد.

شاخص انتخاب, گله دومنظوره, گله مادر, مشارکت بهینه ژنتیکی, همخونی