آثار متقابل سطح کنسانتره و مدت مصرف جیره پرواری بر تولید گاز، فراسنجه های تخمیر و غلظت اسیدهای چرب فرار در شرایط برون تنی

هدف این پژوهش بررسی اثرات متقابل سطح کنسانتره و مدت­زمان مصرف جیره برتولید گاز، فراسنجه های تخمیر، جمعیت پروتوزوا و غلظت اسیدهای چرب فرار در شرایط برون­تنی بود. تعداد 27 راس بره نر نژاد لری (5±26 کیلوگرم) با سه جیره آزمایشی با سه سطح کنسانتره 55، 70 و 85 درصد به مدت 100 روز  پروار شدند (9 راس برای هر جیره). مصادف با روزهای 70 و 100 دوره پروار مایع شکمبه بره­های هر گروه از طریق سوند مری تهیه و مخلوط شد و برای آزمایش تولید گاز جیره در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد. نتایج نشان داد که نرخ تولید گاز (میلی­لیتر در ساعت) تحت تاثیر سطح کنسانتره و مدت مصرف جیره قرار نگرفت (05/0 P) ولی با طولانی­تر شدن مدت مصرف جیره کاهش یافت (05/0> P). غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه با افزایش درصد کنسانتره و با طولانی­تر شدن مدت مصرف جیره افزایش یافت (05/0> P). جمعیت پروتوزوآ و غلظت کل اسیدهای چرب ­فرار در جیره 85درصد کنسانتره بیشتر از دو جیره دیگر بود (05/0> P). با طولانی­تر شدن مدت مصرف جیره اسیدپروپیونیک و اسیدایزو-بوتیریک کاهش (05/0> P) و در مقابل اسیداستیک، اسیدایزووالریک افزایش یافت (05/0> P). اثرات متقابل معنی داری بین سطح کنسانتره و مدت مصرف جیره برای گاز تولیدی بعد از 24 ساعت انکوباسیون، اسیدپروپونیک و اسیدبوتیریک مشاهده شد (05/0> P). نتیجه کلی این که، کوتاهتر شدن دوره پروار وقتی بره ها با جیره پرکنسانتره تغذیه می­شوند ممکن است در بهبود فراسنجه های تخمیر شکمبه ای بره های پرواری مفید باشد.

کلیدواژه ها:

آزمون تولید گاز ، اسیدهای چرب زنجیر کوتاه ، بره پرواری ، نیتروژن آمونیاکی