مروری بر روش های مسیریابی هواپیماهای بدون سرنشین در شبکه موردی پروازی مبتنی بر الگوریتم های فرامکاشفه ای

شبکه موردی پروازی، ویژگیها و مشخصات مشترکی با شبکه موردی متحرک و زیرمجموعه های آنها همانند شبکه موردی بین خودرویی وشبکه های حسگر بیسیم دارد. گره ها در شبکه موردی پروازی، هواپیمای بدون سرنشین هستند. چندین ویژگی چالش آور در رفتار هواپیماهای بدون سرنشین مشاهده میشود که باید در نظر گرفته شوند. این ویژگیها شامل تحرک زیاد، حرکت پیش بینی ناپذیر و توزیع غیریکنواخت آنها حول شبکه است که منجر به تغییرات توپولوژی مکرری میشود و از این رو، طراحی پروتکل های مسیریابی شبکه موردی پروازی را به یک وظیفه ی خیلی پیچیده تبدیل کرده است. به منظور سازماندهی یک شبکه با هواپیمای بدون سرنشین چندگانه، باید از الگوریتم های مسیریابی ویژه استفاده نمود که به دلیل ویژگیهای خاص خود، ساخته شدهاند. هدف این مقاله، مروری بر روشهای مسیریابی هواپیماهای بدون سرنشین در شبکه موردی پروازی است که از الگوریتم های فرامکاشفه ای استفاده نموده اند. روشهای مسیریابی مورد مطالعه از الگوریتمهای فرامکاشفه ای مانند الگوریتم بهینه سازی مورچگان، الگوریتم بهینه سازی چند جهانی، بهینه سازی ازدحام کرم شبتاب، بهینه سازی مبتنی بر جغرافیای زیستی، الگوریتم زنبورعسل، الگوریتم گرگ خاکستری، الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات، الگوریتم جستجوی ممنوعه، الگوریتم سنجاقک، الگوریتم بهینه سازی نهنگ، الگوریتم بهینه سازی ملخ، الگوریتم بهینه سازی کرم شبتاب، الگوریتم تبرید شبیه سازی شده، الگوریتم بهینه سازی مگس میوه، الگوریتم بهینه سازی مبتنی بر آموزش و یادگیری، الگوریتم تکامل تفاضلی و الگوریتم علف هرز استفاده نموده اند.

کلیدواژه ها:

شبکه موردی متحرک ، شبکه موردی پروازی ، هواپیمای بدون سرنشین ، مسیریابی ، الگوریتم های فرامکاشفه ای