مهدی چراغی - کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
غلامرضا صالحی - عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
کامیار گل باطن مفرد - کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

تولید نسبتا زیاد آلاینده هایی مانند اکسیدهای نیتروژن و ذرات دوده در موتورهای اشتعال تراکمی باعث گردیده تحقیقات زیادی در راستایکاهش میزان آلایندههای خروجی همزمان با افزایش بهره وری آن ها انجام شود. هدف اصلی این تحقیق، بررسی تاثیرات همزمان زمان بندیپاشش سوخت و بکارگیری راهبرد سوراخ گروهی بر مشخصه های احتراق، میزان آلایندگی و سطح عملکرد موتور دیزل می باشد. بطور کلی، 30راهبرد بر اساس دو متغیر زمان بندی پاشش سوخت و زاویه واگرایی برای حالت سوراخ گروهی بررسی شده اند. برای پاشش مستقیم سوخت،زمان بندی پاشش از 20 تا 2 درجه میل لنگ قبل از نقطه مرگ بالا با گام های 2 درجه و همچنین در ارتباط با راهبرد سوراخ گروهی علاوه برحالت پایه تک سوراخه، دو حالت با دو زاویه واگرایی 10 و 20 درجه در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می دهد، با جلو انداختن زمان بندیپاشش سوخت دیزل، ضریب نسبی پخش افزایش یافته، فرآیند اکسایش ترکیب سوخت و هوا بهبود یافته و در نتیجه آلاینده هایمونوکسیدکربن، ذرات دوده، و هیدروکربن های نسوخته کاهش یافته است. بکارگیری راهبرد سوراخ گروهی با 10 درجه زاویه واگرایی، نواحی بانسبت هم ارزی و دمای بالا را کاهش داده و و آلاینده های ذرات دوده و اکسیدهای نیتروژن همزمان با یکدیگر کاهش یافته اند اما افزایشهیدروکربن های نسوخته یکی از معایب استفاده از آن است. همچنین، با افزایش زاویه واگرایی به دلیل افزایش طول دوره احتراق، سطح عملکردموتور تضعیف شده است.

موتور دیزل، زمان بندی پاشش، زاویه واگرایی، سوراخ گروهی، آلایندگی