مروری بر نانوپرکننده ها مورد استفاده در کامپوزیت های فنولیک با رویکرد فداشوندگی

مواد فداشونده جهت حفاظت از سیستمهای اجرای عملیات هوافضایی در مقابل گازهای خروجی از نازل موشکها مورد نیاز میباشند. در شرایط شوک های گرمایی ناگهانی، استفاده از عایقهای گرمایی غیرفعال، به ویژه کامپوزیت های فداشونده زغال گذار نسبت به سایر روشها موثرتر و به صرفه تر است. فداشدن عایق گرمایی، روشی موثر و مطمئن با کاربرد گسترده در حفاظت از سازه های هوافضایی در برابر آثار مخرب گرمایش با دمای زیاد محسوب می شود. کامپوزیتهای با ماتریس فنولیک به شکل وسیعی به عنوان مواد فداشونده مورد استفاده قرار میگیرند. مهمترین محدودیتهای این کامپوزیتها، سرعت نسبتا زیاد خوردگی ناشی از جریان گاز داغ و کم بودن مقاومت مکانیکی زغال تشکیل شده ناشی از فداشدن است. افزودن نانوذرات به عنوان افزودنی به سیستم های پلیمری منجر به تولید نانوکامپوزیتهای پلیمری (PNs) میشود که نمایش دهنده ی خصوصیات پلیمرهای چند عاملی و کارآمد بوده و نسبت به کامپوزیت های رایج خواص بهتری را از خود نشان میدهند. مواد نانوکامپوزیتی فداشونده موشک از مقاومت فداشوندگی هر دوی رزین و نانوذرات بهره میبرند. هدف از برنامه های توسعه ی این مواد تولید نوع جدیدی از مواد نانوساختار میباشد که سبکتر بوده و خصوصیات فرسایشی و محافظتی بهتری از مواد فداشونده امروزی دارند. ویژگیهای چند عاملی قابل استناد به نانوکامپوزیت های پلیمری شامل مقاومت گرمایی بهبودیافته یا مقاومت شعله، مقاومت در برابر رطوبت و مقاومت سایشی میباشد. از طریق کنترل و تغییر افزودنیها در سطح نانو مقیاس، میتوان به حداکثر افزایش خواص سیستم های پلیمری انتخاب شده دست یافت تا نیازمندیهای کاربردهای رایج نظامی و هوافضا تامین شود. در این مقاله به بررسی مطالعات انجامشده در زمینه ی افزودن نانوپرکننده ها به ماتریس فنولیک در مراکز تحقیقاتی دنیا پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت ، فداشوندگی ، نازل ، مقاومت حرارتی-مکانیکی.