طراحی شبکه هوایی و تخصیص بهینه ی هواپیما به مسیرهای جزایر جنوبی ایران

در این پژوهش با کمک نظریه ی گراف و روشهای بهینه سازی، شبکه ی حمل و نقل گردشگری برای 7 جزیره ی ایرانی خلیج فارس مجهز به فرودگاه طراحی گردید، به طوریکه قادر به جابجایی 250 گردشگر به تمامی نقاط باشد. تابع هدف هزینه ی نهایی شبکه در نظر گرفته شد، بنابراین، به دلیل قابل محاسبه بودن متغیرهای هزینه ی عملیاتی مستقیم، این پارامتر برای پیشبرد مسئله معرفی گردید. همچنین، با توجه به کوتاه بودن مسافت میان جزایر، چهار نوع هواپیمای کوتاه برد پرکاربرد برای جابجایی گردشگران در نظر گرفته شد. در مرحله ی بعد، به منظور تخصیص هواپیمای کارآمدتر به مسیرهای مختلف، از روش برنامه ریزی عدد صحیح استفاده شد. نتیجه، نوع و تعداد هواپیماهایی بود که کمترین هزینه را داشته و قادر به جابجایی تمامی مسافرین در تمامی مسیرهای ممکن بودند. در نهایت، برای طراحی شبکه و تعیین مسیرهای بهینه، دو روش درخت پوشای کمینه و برنامه ریزی عدد صحیح به کار گرفته شد. مقایسه نتایج حاصل نشانگر این مسئله بود که روش برنامهریزی عدد صحیح روشی بهینه تر برای طراحی شبکه ی حمل و نقل گردشگری بود، این در حالی است که روش درخت پوشای کمینه برای طراحی شبکه ی هاب- اسپوک مناسب تر خواهد بود. همچنین، با مقایسهی هزینه های نهایی هر یک از هواپیماها، دو هواپیمای ATR 72 و Bombardier Q300 برای جابجایی گردشگران انتخاب گردیدند.