بررسی شیوع فرسودگی شغلی و ارتباط آن با استرس شغلی در پرستاران

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی پاسخ به استرس های مزمن در محیط کار است که باعث کاهش بهره وری و کارایی و غیبتاز محل کار می شود. ماهیت شغل پرستاری، مستعد فرسودگی شغلی است. هدف این مطالعه بررسی شیوع فرسودگی شغلیو ارتباط آن با استرس شغلی در بین پرستاران شاغل در یک بیمارستان در شهر تهران می باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی تحلیلی تعداد 314 نفر از پرستاران یک بیمارستان مورد بررسی قرار گرفتند. برای تعیین میزان شیوع فرسودگی شغلی از پرسشنامه مازلاک و جهت جمع آوری داده های استرس شغلی نیز از پرسشنامهنوردیک استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS آنالیز و 0.05> PValue به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه 56/7 درصد از پرستاران استرس شغلی بالا داشتند. بین استرس شغلی با شیفت کاری (P=0/04) وبین مسخ شخصیت با جنسیت (P=0/04) و نیز شیفت کاری (P=0/01) ارتباط معناداری وجود داشت و همچنین بین کفایتشخصی با ساعات (P=0/04) و شغل دوم (P=0/049) تفاوت معناداری مشاهده شد و در سطح کلی بین استرس شغلی باابعاد فرسودگی شغلی شامل مسخ شخصیت، کفایت شخصی، خستگی عاطفی به ترتیب (P=0.01, P=0.01, P=0/01)همبستگی معناداری وجود داشت.نتیجه گیری: پرستاران شاغل در این بیمارستان استرس شغلی بالایی داشته که منجر به فرسودگی شغلی در آنها شده لذاشناخت عوامل استرس زا و مداخلات لازم جهت کاهش میزان فرسودگی ضروری به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، استرس شغلی ، پرستاران