ارزیابی انطباق ماسک تنفسی N95 با ابعاد صورت با روش فازی عصبی

زمینه و هدف: بیشتر افراد ماسک هایی را می پوشند که برای جلوگیری از نفوذ آلاینده ها طراحی شده اند ولی متناسب باصورت آنها نبوده و در نتیجه حفاظت مناسبی را برای استفاده کننده، در مقابل آلاینده ها فراهم نمی کنند. آزمون بررسیانطباق ماسک با صورت جهت بررسی این تناسب ضروری است اما این آزمون علاوه بر اینکه نیازمند وسایل گوناگون می باشد،نیازمند وجود فرد متخصص بوده و زمانبر می باشد. هدف از انجام این مطالعه، ارائه ی یک مدل به عنوان یک راه حل ساده تر،در مواقعی که امکانات موجود جهت انجام آزمون انطباق در دسترس نیست، می باشد.مواد و روش ها: با توجه به اینکه تحقیقات زیادی به این نتیجه رسیده اند که نشتی ماسک های تنفسی ارتباط نزدیکی باطراحی سایز ماسک تنفسی متناسب با ابعاد صورت دارد، در این مطالعه از ابعاد آنتروپومتریکی و نتایج انجام تست انطباقکیفی ماسک تنفسی با صورت کارکنان مراقبت های بهداشتی، برای 403 نفر از کارکنان بیمارستان مسیح دانشوری(بیمارستان فوق تخصصی بیماری های ریوی) و بیمارستان مفید در شهر تهران جهت ارائه ی یک مدل برای پیش بینیانطباق ماسک تنفسی N95 با صورت پرسنل درمانی با استفاده از ابعاد صورت استفاده شد. در این مقاله از آموزش سیستمفازی- عصبی برای ارائه ی مدل استفاده شد. برای آموزش شبکه فازی- عصبی از پارامترهایی استفاده شد که بر روی انطباق ماسک با صورت تاثیر گذارند؛ این پارامترها عبارتند از: ابعاد آنتروپومتریک صورت (طول صورت ، عرض صورت ، پهنای لب ،پهنای بینی ، پیش آمدگی بینی و پهنای بایوگونیال). ورودی ها ابعاد آنتروپومتریک صورت و خروجی نتایج آزمون انطباقکیفی انجام شده برای کارکنان بود. نحوه آموزش سیستم به این صورت است که تعداد ورودی های سیستم فازی- عصبی برابر تعداد افراد مورد مورد مطالعه و از شش بعد آنتروپومتری برای آموزش استفاده شده است.یافته ها: احتمال پیش بینی شده توسط سیستم فازی- عصبی با استفاده از داده های آنتروپومتریک صورت در حدود 75درصد موارد می تواند به طور صحیح انطباق ماسک با صورت افراد را پیش بینی کند ؛ لذا شبکه آموزش دیده ANFIS زمانیمی تواند بجای آزمون انطباق برای پیش بینی انطباق ماسک با صورت با استفاده از داده های آنتروپومتری صورت افراد مورداستفاده قرار گیرد که امکان انجام آزمون انطباق وجود نداشته باشد.نتیجه گیری: در این مقاله یک روش جدید برای بررسی انطباق ماسک با صورت افراد با استفاده از مدل کردن سیستم فازیبه وسیله شبکه عصبی ارائه شد. مقایسه نتایج بدست آمده در مقاله نشان داد روش پیشنهادی در مقایسه با روش آزمون انطباقکیفی حداقل در مواردی که امکان انجام آزمون انطباق وجود ندارد، دارای دقت قابل ملاحظه ای است که کارایی و سادگی آنحداقل برای طراحی ماسک، خرید و انبار کردن ماسک برای مواقع بحران قابل مشاهده می باشد. پیشنهاد می گردد درمطالعات آتی، جهت کاهش خطای مدل با افزایش تعداد افراد نمونه و یا اندازه گیری ابعاد بیشتری از صورت نیز مدلسازی باANFIS انجام شود.

کلیدواژه ها:

ماسک تنفسی ، آزمون انطباق ، ابعاد آنتروپومتریک صورت ، فازی- عصبی