ارزیابی ارتباط استرس شغلی با اختلالات اسکلتی عضلانی در کارکنان خدماتی یک بیمارستان در اردبیل

زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی- عضلانی از شایع ترین مشکلات محیط کار بویژه در بیمارستان ها می باشد. این مشکل باعث کاهش بهره وری موثر افراد در محیط کار می باشد. دلایل مختلفی بر شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در محیط اثر گذار هستند که استرس شغلی میتواند یکی از این دلایل باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر استرس شغلی بر میزاناختلالات اسکلتی- عضلانی کارکنان خدماتی یکی از بیمارستان های شهر اردبیل انجام شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی روی 120 نفر از نیروهای خدماتی یک بیمارستان در شهر اردبیل انجام گرفت. برای انجاممطالعه ابتدا نیروهای خدماتی بخش درمان شناسایی شدند سپس اطلاعات مورد نیاز از طریق دو پرسشنامه که بین نیروهاتوزیع شد، جمع آوری گردید. پرسشنامه استاندارد کرنل (cornell) برای ارزیابی اختلالات اسکلتی- عضلانی و پرسشنامه استرس شغلی با 35 سوال که به هفت گروه تقسیم میشوند، برای ارزیابی استرس شغلی استفاده شد. برای آنالیز داده ها ازآمار توصیفی و تحلیلی شامل one-way anova و آزمن همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد بیشترین اختلالات اسکلتی عضلانی به ترتیب با 41/9 درصد مربوط به زانو و 40 درصد مربوط بهشانه بود. کمترین اختلال اسکلتی عضلانی با 14/5 درصد مربوط به آرنج بود. از نظر آماری ارتباط معناداری بین استرس شغلی و اختلال اسکلتی- عضلانی بویژه در ناحیه کمر و شانه مشاهده شد (p<0/05) بطوری که افزایش استرس شغلی با افزایش اختلال اسکلتی- عضلانی همراه بود. نتیجه: با توجه به یافته های این پژوهش و نیز با در نظر گرفتن این موضوع که محیط بیمارستانی یک محیط استرس زا میباشد. لذا در کنار اقدامات فیزیکی برای پیشگیری از اختلال اسکلتی- عضلانی پیشنهاد می شود که دستورالعمل های کنترل استرس شغلی نیز به عنوان یکی از معیاری های پیشگیری از اختلالات اسکلتی- عضلانی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، اختلال اسکلتی- عضلانی