تاثیر روش تدریس حل مسئله بر افزایش خلاقیت

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر روش تدریس حل مسئله بر خلاقیت دانش آموزان پسر سال پنجم ابتدایی شهر دانسفهان است. روش تحقیق شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه این پژوهش شامل 60 نفر دانش آموز پسر سال پنجم ابتدایی (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه) بوده که از بین مدارس ابتدایی شهر دانسفهان یک مدرسه انتخاب شد و سپس 2 کلاس برای حجم نمونه انتخاب شد که دانش آموزان آن به صورت تصادفی در 2 کلاس گواه (30 نفر) و آزمایش (30 نفر) جای داده شدند. از دو گروه پیش آزمون خلاقیت اجرا شد. گروه آزمایش به طور جداگانه در طول 2 ماه، روش تدریس حل مسئله دریافت کردند و پس از طی این دوره آموزشی از دو گروه پس آزمون خلاقیت گرفته شد. به منظور تجزیه تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و در بخش استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. در این پژوهش با بررسی نمرات پیش آزمون روشن شد که میان نمرات دو گروه گواه و آزمایش در آزمون خلاقیت تفاوت معنادار وجود ندارد، ولی پس از گذراندن دوره آموزشی حل مسئله به مدت دو ماه و اجرای پس آزمون و مقایسه نتایج آن با نتایج حاصل از پیش آزمون مشخص شد که میان نمرات دو گروه گواه و آزمایش در آزمون خلاقیت تفاوت معنادار وجود دارد که نتایج بیانگران است که روش تدریس حل مسئله باعث افزایش میزان مولفه های خلاقیت (سیالی، ابتکار، بسط و انعطاف پذیری) دانش آموزان شده است.

کلیدواژه ها:

حل مسئله ، روش تدریس ، خلاقیت ، دوره ابتدایی