مهدیه ییلاقی - کارشناس ارشد فلسفه اسلامی

این مقاله به بررسی پیش بینی، تفسیر و شناخت شناسی مطالعات آینده پرداخته است و نقش موثری در رشد شالوده های شناخت شناسی مطالعات آینده دارد. این مطالعه با ارائه یک مدل قانونمند قرار دادی شروع می شود که تقارن بین پیش بینی و تفسیر را اثبات می کند. این مدل میزان اقتدار مطالعات آینده به عنوان یک رشته را کم اهمیت جلوه می دهد، آن هم علیرغم این که پارادایم شناخت شناسی الهام شده از آن با نام اثبات گرایی منطقی دیگر چندان رایج نیست. این مقاله نقاط ضعف تحلیل برنده ی این مدل را بیان کرده ونشان می دهد که چگونه به یک رویکرد منتقدانه در مورد شناخت شناسی منسجم و قوی پیش بینی آینده نگری می کند. در اینجا به دو نکته مهم اشاره می شود: ابتدا این که استدلال پیش بینانه نه اثباتی بلکه صرفا مبتنی بر شواهد است. بنابراین ساختارهای استدلال گرانه منطقی و رسمی این نوع حقوق برای محاسبه ی دقیق و کامل استدلال و شیوه ی پیش بینانه کافی نیست. دوم انتقاد گرایی تفسیر کننده ی یکی از مسائل پیچیده ی اشکال مختلف دانش و اطلاعات مور استفاده در استدلال های پیش بینانه در جهت ارائه ی شواهدمی باشد. دانش آشکار و رسمی و شواهد آماری برای موفقیت آمیز بودن این روش کافی نیست. اطلاعات پس زمینه ای و دانش فردی، ضمنی و محلی نقش بسیار چشمگیری را در این استدلال ها و رویکرد ها ایفا کرده و پیامد های شناخت شناسی بسیار مهمی دارند.

فلسفه، پیش بینی، شناخت شناسی، آینده