مریم صادق - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
فائزه زعفریان - دانشیار، گروه زراعت، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
وحید اکبرپور - استادیار، گروه باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
مصطفی عمادی - استادیار، گروه خاکشناسی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران

به منظور بررسی میزان ماده خشک رزماری (Rosmarinus officinalis L.) و علف های هرز تحت تاثیر منابع کودی مختلف، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل رقابت گیاه زراعی و علف های هرز (در دو سطح وجود و نبود علف های هرز) به عنوان عامل اصلی و منابع کودی شامل: کود دامی، ورمی کمپوست، کود دامی + ورمی کمپوست، کود شیمیایی NPK (N 46%, P2O5 46%, K2O 50%)، نانو کود NPK و شاهد (عدم مصرف کود) به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد که رقابت با علف های هرز باعث شد که گیاه رزماری حداکثر تجمع ماده خشک خود را به لایه های بالاتر (40-20 سانتی متر) منتقل نماید؛ در حالی که در شرایط حذف رقابت با علف های هرز، گیاه رزماری از توانایی و یکنواختی بالاتری در حفظ ماده خشک در دو لایه ابتدایی کانوپی در مقایسه با شرایط حضور علف های هرز برخوردار بود. در این خصوص تیمار ورمی کمپوست با میانگین 51/49 گرم بیشترین ماده خشک تک بوته را داشت. بررسی های انجام شده روی تراکم و زیست توده ی علف های هرز نشان داد که کاربرد کود ورمی کمپوست به تنهایی (تیمار 2) تراکم و زیست توده علف هرز را کاهش دهد؛ در حالی که تیمار کود شیمیایی بیشترین تراکم و زیست توده علف های هرز را داشت. نتایج نشان داد، کاربرد کودهای آلی نظیر ورمی کمپوست ضمن کاهش مصرف کودهای شیمیایی و نیز نداشتن عواقب سوء زیست محیطی، توانایی بالایی در مهار رشد علف های هرز داشته و موجب کاهش تراکم و زیست توده علف های هرز می شود.

تراکم, تنش رقابتی, زیست توده, ساختار کانوپی, گیاهان دارویی