بررسی وقوع استحاله فازی در آلیاژ Ti-6242 و تعیین دمای استحاله آن

هدف از پژوهش حاضر تعیین دمای استحاله ی دو آلیاژ Ti-6242 و بررسی تاثیر مقادیر مختلف عناصر بر پایداری فازهای آلفا و بتا با استفاده از بررسی های ریزساختاری و آزمایش پیچش گرم است. تعیین دمای استحاله ی بتا نقش مهمی در طراحی دقیق عملیات ترمومکانیکی و عملیات حرارتی در آلیاژهای تیتانیم دارد و از این رو عامل تاثیرگذاری بر خواص مکانیکی آلیاژهای دوفازی تیتانیم می باشد. برای این منظور، آزمایش پیچش گرم با نرخ کرنش s-1 001/0 در بازه ی دمایی ˚C960 تا ˚C1090 و نرخ سرمایش ˚C/s5/0 انجام شد. هم چنین بررسی های متالوگرافی با هدف تعیین دمای جوانه زنی فاز آلفای مرزدانه ای و مشاهده ی تحولات ریزساختاری حین استحاله ی فازی روی نمونه های عملیات حرارتی شده در بازه ی دمایی °C980 تا °C1020 به مدت 40 دقیقه و کوئنچ در آب، صورت گرفت. بررسی ها نشان داد که با افزایش 10 درصدی Aleq/Moeq ، دمای استحاله ی بتا در آلیاژ Ti-6242 به میزان حدود °C5 افزایش می یابد. به این ترتیب، دمای استحاله ی این دو آلیاژ بین °C1000 تا °C1010 تخمین زده شد. هم چنین دمای استحاله حاصل از آزمایش پیچش گرم دارای انحرافی حدود °C10 با نتایج حاصل از متالوگرافی است که این اختلاف ناشی از وقوع استحاله تسریع شده به دلیل اعمال کرنش است.

کلیدواژه ها:

آلیاژ Ti-6242 ، دمای استحاله ی بتا ، فازهای آلفا و بتا ، آزمایش پیچش گرم