عبدالرضا اصغری - استادیار و رئیس کارگروه وقف دانشگاه علوم اسلامی رضوی
امیررضا قانع - کارشناس ارشد مدیریت اصلاح و کیفرهای قضایی ؛ دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، طلبه سطح دو و سه حوزه علمیه خراسان
عباس نورمندی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خانواده ؛ دانشگاه ارومیه، طلبه سطح دو و سه حوزه علمیه خراسان.
الهه قانع - دانشجوی فقه و حقوق دانشگاه شهید مطهری(ره).

اعتقاد به منجی و نجات بخشی در آخرالزمان یک عقیده عمومی و مشترک است و اختصاص به یک قوم و ملت و دین ندارد. این مفاهیم (منجی و نجات بخشی) از واژگانی است که در فرهنگ اغلب ادیان بزرگ، به ویژه ادیان ابراهیمی (اسلام، یهودیت، مسیحیت) از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چراکه انسان از گذشته دور همواره نسبت به نجات خود دغدغه داشته است، این مسئله منحصر به نجات اخروی و معاد نبوده، بلکه سرانجام سعادت در این دنیا نیز از مسائل جدی آن بوده است. ثمربخش ترین راه برای بررسی این موضوع اعتقادی، وارسی آن در درون متون مقدس آن دین است. روش تحقیق و شیوه جمع آوری اطلاعات در این پژوهش به صورت توصیفی - کتابخانه ا ی بوده است. این مقاله ضمن تبیین نشانه ها، ویژگی ها و اوصاف شخصی و نیز ویژگی های عصر ظهور منجی در ادیان ابراهیمی، بسیاری از وجوه مشترک آن ها را به ویژه در مسائل عصر ظهور به تصویر کشیده است. درنهایت پژوهش حاضر به این نتایج رسید که پیروان ادیان ابراهیمی اعتقاد راسخ به وجود منجی در آخرالزمان و اقامه حکومتی عادلانه و پایان بخشی به ظلم و بیدادگری دارند، هرچند کسی جز خداوند متعال از زمان ظهور منجی، آگاهی دقیقی ندارد.

منجی, ادیان ابراهیمی, ویژگی های شخصی, عصر ظهور منجی, کتب آسمانی