سنجش کارایی نسبی بنادر ایران با استفاده از رویکرد AHP-DEA

هدف از انجام این پژوهش ارزیابی عملکرد بنادر ایران با استفاده از مدل های ریاضی رتبه بندی و سنجش کارایی بنادر، است، تا میزان کاراییشان در یک بازه زمانی معین موردبررسی قرار گیرد. همچنین راهکارهایی جهت افزایش کارایی این بنادر، پیشنهاد خواهد شد. بررسی کارایی بنادر یک ضرورت می باشد. زیرا با توجه به محدود بودن منابع ( اعم از نیروی انسانی، تجهیزات و امکانات و ...) استفاده بهینه و درست از این منابع امروزه یک امر ضروری تلقی می شود. همچنین بنادر با دانستن میزان کاراییشان درصدد این برمی آیند که نقاط قوت خود را افزایش و نقاط ضعف خود را کاهش دهند، که این امر با بررسی عملکردشان و همچنین داشتن یک الگو (کاراترین بندر) تحقق می یابد. جامعه مورد مطالعه برای این پژوهش، یازده بندر مهم کشور می باشد که عملکردشان در بازه یکساله مورد ارزیابی قرار می گیرد و درنهایت می توان کاراترین بندر را در میان بنادر تعیین کرد؛ مدل های ریاضی مورد استفاده در این تحقیق، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ( AHP ) و تحلیل پوششی داده ها ( DEA ) و همچنین مدل های DEA ) BCC و CCR ) و مدل اندرسون پیترسون بیان شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که از بین یازده بندر، 6 بندر (بندر باهنر، امیرآباد، رجایی، نوشهر، بوشهر و چابهار) کارآمد و 5 بندر (بندر امام خمینی، آبادان، انزلی، لنگه و خرمشهر) ناکارآمد هستند همچنین بندر شهید رجایی کارآمدترین بندر در بین بنادر کارا است. روش تحقیق حاضر ازلحاظ هدف، ماهیت کاربردی و ازنظر نحوه جمع آوری داده ها، توصیفی پیمایشی است.

کلیدواژه ها:

بنادر ، کارایی ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، تحلیل پوششی داده ها