حانیه محسن زاده هدشی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد- آزمایشگاه تحقیقاتی آزمونهای قطعات پلیمری، پژوهشکده نفت وگاز، دانشگاه فردوسی مشهد
علی دشتی - دانشیار گروه مهندسی شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد- آزمایشگاه تحقیقاتی آزمونهای قطعات پلیمری، پژوهشکده نفت وگاز، دانشگاه فردوسی مشهد
نوید رمضانیان - استادیار گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد
هادی روستا - دکتری مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد- آزمایشگاه تحقیقاتی آزمونهای قطعات پلیمری، پژوهشکده نفت وگاز، دانشگاه فردوسی مشهد

پلی ان- وینیل کاپرولاکتام (PVCap) یکی از بازدارنده های سینتیکی تشکیل هیدرات می باشد، که در غلظت هایکم مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش برای تولید PVCap از آزوبیس ایزو بوتیرونیتریل (AIBN) بهعنوان آغازگر رادیکالی استفاده شد. بسپارش محلولی جهت آسان کردن فرآیندهای اختلاط و انتقال حرارت وهمچنین کنترل وزن مولکولی انتخاب گردید. با تغییر شرایط واکنش بسپارش دو نوع PVCap با وزن مولکولی کم و وزن ملکولی زیاد سنتز و تعیین مشخصه گردید. سپس بررسی عملکرد پلیمر حاصله در آزمایش های تشکیل هیدرات گازی در راکتور الاکلنگی فشار بالا با گاز متان انجام شد. نتایج نشان داد که PVCap با وزن مولکولی کم عملکرد بهتری به عنوان بازدارنده هیدرات گاز متان داشت. بازدارندگی قوی پلیمر با وزن مولکولیکم به حدی بود که در راکتور با فشار 60 بار هیدرات تشکیل نشده و برای تشکیل هیدرات نیاز به افزایشنیروی محرکه بود. همچنین با کاهش وزن مولکولی از 7000 تا 4000 گرم بر مول دمای ابری شدن (Tcl)محلول پلیمری در آب نیز حدود 10˚C افزایش یافت. همچنین زمان القاء پلیمر با وزن مولکولی بالا 1080 ثانیه افزایش یافته بود در حالی که پلیمر با وزن مولکولی پایین 2970 ثانیه زمان القاء را افزایش داده بود.

بسپارش، پلیان- وینیل کاپرولاکتام، هیدرات متان، بازدارنده سینتیکی، وزن مولکولی