پیش بینی آسیب های روانی دانشجویان براساس طرحواره های ناسازگار اولیه

براساس نظریات شناختی، پس از شکل گیری طرحواه های ناسازگار اولیه در افراد، فرایندهای شناختی آن ها به وسیله طرحواره ها هدایت شده و زمینه ابتلا آنان به انواع اختلالات روان شناختی فراهم می گردد. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط طرحواره های ناسازگار اولیه و آسیب های روانی در دانشجویان دانشگاه شیراز انجام گرفته است. مطالعه حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بود، از این جامعه، 1660 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به پرسشنامه طرحواره یانگ- فرم کوتاه و مقیاس ملی سلامت روان دانشجویان پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره استاندارد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین نمره آسیب روانی و تمام طرحواره های ناسازگار اولیه، همبستگی مثبت معنی داری (P<0/01) وجود دارد. علاوه براین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندمتغیره حاکی از آن بود که طرحواره های ناسازگار اولیه در مجموع قادر به پیش بینی 56/5 درصد از واریانس آسیب روانی در دانشجویان بودند. در بین طرحواره ها، طرحواره آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری P<0/001)، (B = 0/156 و طرحواره رهاشدگی/ طرد P<0/001)، (B = 0/154 در مقایسه با سایر طرحواره ها از توان پیش بینی کنندگی بالاتری برخوردار بود. براساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد تکنیک های طرحواره درمانی بتوانند نقش قابل توجهی در بهبود وضعیت روان شناختی دانشجویان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، آسیب روانی ، سلامت روان