بررسی روش ها و فنون تدریس سنتی و نوین

مهمترین هدف همه نظام های تعلیم و تربیت، آموزش فراگیران می باشد. آموزش فرایندی دوطرفه میان مربی و متربی است که منجر به انتقال دانش، مهارت ها درباره موضوعی خاص که خود متناسب با گروه سنی فراگیر است می باشد. امروزه رسالت نظام های آموزشی مختصر به انتقال میراث فرهنگی و تجارب بشری نیست، بلکه ایجاد تغییرات مطلوب در نگرش ها و بینش ها و در نهایت رفتار انسان ها دانسته اند. روش های تدریس نیز از مهمترین عوامل جهت تحقق این اهداف می باشند. پس از تعیین محتوا و قبل از انتخاب وسیله باید خط مشی را تعیین کرد که در این زمینه باید به ماهیت فراگیران، اهداف و محتوا و... توجه کرد. هدف پژوهش حاضر بررسی اصول انتخاب روش های تدریس و همچنین محاسن و معایب روش های تدریس سنتی و نوین جهت تعمق یادگیری و تاثیری بخشی بهتر در فراگیران می باشد. نگارنده تلاش نموده است بر اساس مطالعه کتابخانه ای و با الهام گیری از نظرات و آموخته های متخصصان و دانشمندان عالم در حوزه ی تعلیم و تربیت و مقالات علمی پژوهشی به رشته تحریر درآمده است، بپردازد. دستاورد های تحقیق حکایت از آن دارد که؛ انتخاب روش تدریس صحیح منجر به انسجام فرایند تدریس و همچنین از یک سو واسطه ای جهت برقراری ارتباط میان اهداف و محتوا، و از دگر سو موجب مشارکت و درگیری فراگیران با معلم در فرایند تدریس شده که خود باعث دستیابی به اهداف آموزشی خواهد شد. انتخاب روش تدریس متناسب با موضوع درسی نیز موجب انگیزش بهتر فراگیران می شود که شکوفایی استعدادهای آنها را در پی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

تدریس ، روش ، سنتی ، فن ، نوین