اثر بخشی آموزشی زوج درمانی هیجان مدار بر بهزیستی روانشناختی خانواده های در مرحله طلاق

طلاق یکی از عوامل ایجاد کننده اختلال و آشفتگی در زندگی انسانهاست. موضوعات روانشتاختی متعددی به عنوان عامل موثر در پدیده طلاق شناخته شده است که یکی از این موضوعات بهزیستی روانشناختی میباشد. هدف از این پژوهش اثر بخشی زوج درمانی هیجان مدار بر بهزیستی روانشناختی در این خانواده ها بود. این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. بدین صورت که از میان خانواده های در مرحله طلاق مراجعه کننده به دادگاه طلاق شهر تهران در سال 1397، 72 نفر انتخاب شدند و پرسشنامه مربوط به بهزیستی روانشناختی و مولفه های آن را به صورت پیش آزمون مورد بررسی قرار دادند. با توجه به نمرات به دست آمده از پرسشنامه، 30 نفر از افرادی که نمرات پایینتر از خط برش در پرسشنامه بهزیستی روانشناختی را داشتند به عنوان نمونه انتخاب شدند. گروه آزمایش تحت مداخله زوج درمانی هیجان مدار نیز طی 9 جلسهی 90 دقیقه ای قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند، بعد از اتمام مداخلات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون بین نمرات بهزیستی روانشناختی گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که با مقایسه گروه آزمایش با گروه کنترل شاهد افزایش بیشتر نمرات در پس آزمون نسبت به پیش آزمون هستیم بر این اساس و با توجه به بالاتر بودن میانگین نمرات گروه آزمایش در پس آزمون میتوان نتیجه گرفت که زوج درمانی هیجانمدار موثر بوده و موجب افزایش بهزیستی روانشناختی در خانواده های در شرف طلاق شده است. زیرا اهمیت ارتقا بهزیستی روانشناختی این است که میتواند سازگاری با شرایط را افزایش دهد. همچنین پیشنهاد میشود این پژوهش در نمونه و جامعه های مختلف و با فرهنگ و طبقات اجتماعی-اقتصادی متفاوت بررسی و نتایج آن مورد مقایسه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی هیجان مدار ، بهزیستی روانشناختی ، طلاق