بررسی کیفی توانمندی در دوران پیری

سالخوردگی همان مسنتر شدن افراد در مرور زمان است که بخش پایانی حیات آدمی است و با تغییرات عمده از جمله تغییرات فیزیکی، اجتماعی و روانی در طول زمان نشان داده میشود که با پیشرفت علم پزشکی، این جمعیت رو به افزایش است لذا نظر به افزایش جمعیت سالخوردگان و خطر دچار شدن به بیماری های مزمن این پژوهش با هدف بررسی دیدگاه های سالخوردگی ایرانی درباره مفهوم توانمندی انجام گرفت. این بررسی از نوع کیفی به شیوه تحلیل محتوا انجام شد که طی آن 38 سالخورده از بهمن 1396 تا آخر بهمن 1397 به مدت 12 ماه به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های کیفی مطالعه، از رویکرد تحلیل محتوا استفاده شد. بدین ترتیب بعد از انجام هر مصاحبه، متن مصاحبه ها در اولین فرصت پیادهسازی و فایل صوتی مصاحبه ها در برنامه Microsoft Word تایپ شد. سپس مطالب کلمه به کلمه خط به خط، چندین بار خوانده شد تا فهم کلی از آنها به دست آید. بدین ترتیب در متن هر مصاحبه که واحدهای تجزیه و تحلیل مطالعه را تشکیل داد، واحدهای معنی مشخص شد. واحدهای معنی یا به عبارتی مجموعه کلماتی که حامل مفهومی خاص در ارتباط با هدف پژوهش بود، به صورت کد خلاصه شدند. کدهای اولیه ای که حول یک مفهوم مرکزی است در یک زیر طبقه جای داده شد. سپس زیر طبقات چندین بار بازبینی و براساس شباهتها و تفاوتها با یکدیگر مقایسه شد و طبقات و درونمایه ها شکل گرفت، به طوری که سعی شد درون طبقات بیشترین همگنی و بین طبقات بیشترین ناهمگنی وجود داشته باشد، مدیریت داده های متنی و کدهای استخراج شده با کمک نرم افزار MAXQDA 10 انجام شد. در بخش کیفی مطالعه از واحدهای معنی، 103 کد استخراج شد که براساس قرابت محتوایی مورد قیاس قرار گرفته و به صورت 8 درون مایه، 11 طبقه و 22 زیرطبقه سازماندهی شدند. با توجه به یافته ها میتوان نتیجه گرفت، کنترل و سازگاری با همه جوانب زندگی و شناخت ساختار قدرت از دید سالخوردگان پایه محکمی را برای مراقبت فراهم میآورد و امید است یافته های این پژوهش بتواند برای طراحی الگوی توانمندسازی سالخوردگان ایرانی به کار رود تا بتوانیم با آموزش و توانمندسازی نقاط قوت بر احساس ضعف آنان غلبه کنیم

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، سالخوردگی ، سازگاری ، تاب آوری ، کنترل درونی