تعیین پتانسیل رسوبزایی واحدهای سنگی با استفاده از ویژگی های کانی شناسی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز فشند)

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 251

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WATERSHED14_100

تاریخ نمایه سازی: 10 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

فرسایش خاک از جمله نگرانی های عمدله زیست محیطی قرن حاضر است. با شناسایی منابع اصلی رسوب می توان راه کاری عملی برای جلوگیری از هدر رفت خاک ارائه نمود. در این تحقیق جهت کاهش خسارت سیل به تاسیسات و اراضی کشاورزی پایین دست حوزه آبخیز فشند ارتباط بین رسوبات پشت سازه های آبخیزداری با منابع تولید رسوب بالادست با استفاده از روش کانی شناسی مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این مطالعه، تعیین جنس اجزاء تشکیل دهنده رسوبات و نسبت دادن ذرات رسوبی به واحدهای سنگ شناسی حوضه و در نتیجه تعیین سهم هریک از واحدهای سنگ شناسی در رسوب زایی حوزه ابخیز می باشد. برای این منظور ابتدا از رسوبات پشت 33 سازه آبخیزداری نمونه برداری صورت گرفت و بعد از دانه بندی نمونه ها، الک های 600 میکرون و 4 میلی متر به عنوان الک شاخص انتخاب شدند و با انتخاب 100 دانه رسوبی از هر نمونه، بررسی های کانی شناسی با استفاده از بینوکلر و توجه به واقعیت رسوبی منطقه صورت پذیرفت. باتعیین جنس و تعداد کانی های و خرده سنگ ها در هر نمونه آن را به سنگ و واحد تولید کننده هر کانی و خرده سنگ نسبت داده و پتانسیل رسوب زایی هر واحد سنگی در تولید رسوب مشخص شد. مطابق نتایج به دست آمدله واحد سنگ شناسی ϵz متشکل از شیل قرمز، سیلت سنگ و گل سنگ با لایه هایی از ماسه سنگ قرمز و آهک استروماتولیت با پتانسیل رسوبزایی 1/57، حساس ترین واحد سنگی از نظر فرسایش و تولید رسوب است. همچنین واحدهای سنگی ϵOm و ϵz,ϵ1 به ترتیب با 26/62، 26/49، 25/21 درصد از رسوب خروجی حوضه، مهم ترین واحدهای سنگی از نظر تولید رسوب در منطقه می باشند.

نویسندگان

تیمور تیموریان

دانشجوی دکتری آبخیزداری، گروه احیا مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران،

سادات فیض نیا

استاد، گروه احیا مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران،

سیدداوود سیدعلیخانی

کارشناس اداره منابع طبیعی شهرستان ساوجبلاغ، البرز