تعیین فضای ویژه در الگوریتم های طبقه بندی

استقرای توابع کلی دارای تعدادی نمونه خاص، هدف اصلی یادگیری است. یادگیری مفهوم را می توان جستجو ما بین فرضیه های از پیش تعریف شده برای پیدا کردن مطابق ترین فرضیه با نمونه ها دانست. در بسیاری موارد این جستجو را می توان با بهره گیری از خاصیتی ذاتی در فضای فرضیه ای ترتیب جز به کل فرضیه ها سازماندهی کرد. در این مقاله کلیاتی در رابطه با تعیین فضای ویژه در الگوریتم های طبقه بندی و توجیه اینکه چگونه ممکن است برنامه ها بتواند داده ها را برای نمونه های دیگر تعمیم دهند ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری استقرایی ، بایاس استقرایی ، الگوریتم