مریم پرویزی فرد - گروه بیومتریال و مهندسی بافت، دانشکده فناوری های نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سعید کرباسی - گروه بیومتریال و مهندسی بافت، دانشکده فناوری های نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

با پیشرفت روزافزون در روشهای درمانی و کاهش تمایل وابستگی به گرافت ها، استراتژی مهندسی بافت به عنوان شاخه ای ازپزشکی بازساختی مطرح می شود. در مهندسی بافت، داربست سه بعدی اجازه ایجاد سیگنال های فیزیکی و سلولی مناسب بابافت را می دهد که سبب بهبود و بازگرداندن عملکرد بافت می شود. بیوگلاس ترکیب ویژه ای از خانواده شیشه های سیلیکاتیاست که به هنگام تماس با مایعات بیولوژیکی، باعث تشکیل لایه ای از هیدروکسی آپاتیت روی سطح خود می شود که سبب اتصالبه بافت نرم و سخت می شود. استفاده از پوشش های پلیمری و افزودن ذرات سرامیکی، رایج ترین روش برای کاهش شکنندگیو تافنس شکست پایین بیوگلاس است. حضور پلیمر پلی هیدروکسی بوتیرات با خواص مکانیکی بالا،؛ در کنار کیتوسان سبببهبودی آبدوستی، کاهش نقطه ذوب و پاسخ بیولوژیکی بهتر می شود. به نظر می رسد استفاده از یک ترکیب نانو سرامیکیمانند نانولوله های کربنی در کنار دو پلیمر پلی هیدروکسی بوتیرات و کیتوسان، در بهبود هر چه بیشتر خواص فیزیکی، مکانیکیموثر باشد (7-10). در این مطالعه داربست بیوگلاس/تیتانیا با پوشش نانو کامپوزیتی پلی هیدروکسی بوتیرات/کیتوسان نانولوله های کربنی پوشش داده شد.

بیوگلاس، کیتوسان، نانولوله های کربنی، پلی تری هیدروکسی بوتیرات، تیتانیا