مدلسازی دارورسانی هدفمند در سرخرگ هپاتیک به منظور رادیوآمبولیزاسیون تومورکبدی

یکی از روش های درمان تسکینی تومورهای کبدی، رادیوآمبولیزاسیون سرخرگ هپاتیک است و اهمیت مدلسازی آن در این است کهرسیدن میکروذرات دارویی به بافت سالم کبد باعث بروز عوارض جانبی می شود. بنابراین پیدا کردن محل و زمان مناسب تزریق با هدف کمینهکردن دوز دریافتی بافت سالم کبد، از مسائل اساسی دارورسانی در کبد می باشد. این مدلسازی با فرض وجود تومور در محدوده ی سرخرگ هپاتیکراست انجام شده است. دو نوع میکروذره دارویی ایتریوم موجود بررسی شده اند که تفاوت بسیار کمی میان نتایج آن ها مشاهده می شود. همچنینرهایش دارو در سه فاز دیاستول قلبی، فاز بیشینه سرعت سیال و فاز سیستول قلبی انجام شده است که در هر سه، تعداد ذراتی که به محل هدفمی رسند یکسان بوده اما ذرات در فاز دوم با سرعت بیشتری به محدودهی تومور می رسند. برای میکروذرات رزینی نقشهی مطلوب رهایش دارودر ورودی به روش دنبال کردن رو به عقب خط سیر ذرات رسم شده است که موقعیت شعاعی بهینه ی کتتر برای درمان تومور فرضی را نشانمیدهد. در صورتی که تومور توسط شاخه های دیگر خونرسانی شود، اسلوب یافتن موقعیت شعاعی کتتر و محدودهی زمانی یکسان است.

کلیدواژه ها:

دارورسانی هدفمند ، رادیوآمبولیزاسیون ، سرخرگ هپاتیک ، کارسینوم هپاتوسلولار