تاثیر واقعیت درمانی گروهی بر کاهش ابعاد پرخاشگری و تعارض نوجوانان دختر مقطع دوره دوم متوسطه با والدین در شهر یزد

پرخاشگری و تعارض نوجوانان با والدین یکی از اساسی ترین مشکلات خانواده ها در چند سال اخیر بوده است که علاوه برخانواده، مدارس هم با این مشکل مواجه هستند. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر واقعیت درمانی گروهی بر کاهش ابعادپرخاشگری و تعارض دانش آموزان دختر مقطع دوره دوم متوسطه با والدین در شهر یزد بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهشکلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه یک و دو شهرستان یزد (حدود 8170 نفر) بودند. این پژوهش از روش نیمهآزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل انجام گرفت. بدین منظور 30 دانشآموز دختر دوره دوم متوسطه بابهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر)قرار گرفتند. ابزار پژوهش برای گردآوری داده ها پرسشنامه مقیاس پرخاشگری (بوثورث، اسپلاگه وسیمون 1999) و پرسشنامه تعارض والد- نوجوان (اسدی یونسی و همکاران 1390) بود. آموزش واقعیت درمانی، طی 8 جلسه 45 دقیقه ای توسطمحقق برای گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج بررسی فرضیه ها از طریق تحلیل کوواریانس (سطح معناداری 05 / 0) نشان می دهدکه آموزش واقعیت درمانی گروهی بر کاهش تعارض دانش آموزان موثر است. هم چنین نتایج بررسی فرضیه ها از طریق تحلیلکواریانس (سطح معناداری 05 / 0) نشان می دهد که آموزش واقعیت درمانی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان موثر است وباعث تغییر آن شده است.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، پرخاشگری ، تعارض ، دانش آموزان دختر ، دوره دوم متوسطه