رابطه بین نوع معلولیت (شنوایی، نابینایی، جسمی- حرکتی) با تاب آوری مدارس استثنایی منطقه 2 آموزش و پرورش شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسی نوع معلولیت (شنوایی، نابینایی، جسمی- حرکتی) با تاب آوری مدارس استثنایی منطقه 2 آموزش و پرورش شهر تهران می باشد: طرح پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بود . جامعه ی آماری پژوهش حاضر کلیه ی والدین دانش آموزان مدارس استثنایی ( بعثت و میثم ) منطقه 2 تهران که دارای معلولیت جسمی هستند، می باشد که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شد. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 196 نفر از والدین کودکان مدرسه استثنایی بود. ابزار مورد استفاده پرسش نامه تاب آوری کونور و دیویدسون ( 2003 ) بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش از آمار توصیفی (فراوانی درصد، میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که بین نوع معلولیت (شنوایی، نابینایی، جسمی- حرکتی) با تاب آوری والدین مدارس استثنایی منطقه 2 آموزش و پرورش شهر تهران تفاوت وجود دارد. با توجه به نتایج به دست آمد حمایت اجتماعی همه جانبه، ارائه خدمات و امکانات توانبخشی و آموزشی از طرف ارگان های اجتماعی ضروری می باشد. هنگامی که این نوع حمایت ها در جامعه وجود داشته باشد، از یک طرف موجب رشد فرد معلول در جنبه های مختلف شده و از طرف دیگر به دلیل کم شدن وابستگی فرد معلول به خانواده، میزان استرس خانواده کمتر می شود که این امر خود به نوبه خود موجب سازگاری بیشتر در آنان می شود.

کلیدواژه ها:

معلولیت ، تاب آوری ، والدین ، آموزش و پرورش