تحلیل آسیب شناسانه گسترش کمی آموزش عالی در ایران

طی سالیان گذشته آنچه در سیاست گذاری ها مورد توجه بوده، افزایش انواع دانشگاه ها و ظرفیت پذیرش آنها در مقاطع مختلف تحصیلی و بدون توجه به گسترش کیفی نظام آموزش عالی بوده است. با نگاهی به دانشگاه های کشور، متوجه می شویم که به میزان توجه و گسترش کمی آموزش عالی، از نظر کیفیت اتفاق محسوسی همگام بل توسعه کمی صورت نگرفته است و توجه شایانی به موضوع کیفیت در آموزش عالی نشده است. پژوهش حاضر با شیوه مروری و با مطالعه به آسیب شناسی گسترس کمی آموزش عالی پرداخته و در پایان پیشنهاداتی را جهت رفع کمیت گرایی صرف و ایجاد کیفیت در آموزش عالی ارائه نموده است.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، کمیت گرایی ، دانشگاه