سید احمد رجب زاده - دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس
خدیجه اعراب شیبانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس

زمینه و هدف: اعتیاد شغلی نوعی اعتیاد رفتاری است که در آن فرد به شغل خویش معتاد می شود . از جمله ویژگی هایی که می تواند در ارتباط با اعتیاد به کار موثر باشد، سرمایه روانشناختی می باشد. جهت بهبود سرمایه روانشناختی شغلی می توان از روان درمانی های مختلف از جمله مهارت حل مساله استفاده کرد. از این رو در این پژوهش، تاثیر آموزش مهارت حل مساله بر سرمایه روانشناختی کارکنان دچارسندرم اعتیاد به کار مورد آزمون قرار گرفته است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری 750 نفر از کارمندان دانشگاه علوم پزشکی شهرستان تربت حیدریه در سال 1397 بودند که پس از غربالگری های اولیه تعداد 30 نفر از کارمندان دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه که مبتلا به اعتیاد به کار تشخیص داده شده بودند، در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و گواه ( 15 نفر) انتخاب شدند. گروه آزمایش، تحت آموزش فرآیند حل مساله قرار گرفتند و گروه گواه آموزش خاصی دریافت نکردند. همه شرکت کنندگان در آغاز پژوهش، پایان دوره و سه ماه پس از پایان گروه درمانی، پرسشنامه سرمایه روانشناختی را تکمیل کردند و مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها، روش های آمار توصیفی و آزمون کوواریانس به کار برده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت دو گروه آزمایش و گواه با کنترل عامل پیش آزمون نشان می دهد دو گروه در پیش آزمون با یکدیگر تفاوت معناداری دارند همچنین با کنترل اثر پیش آزمون مشاهده می گردد که دو گروه دارای تفاوت معناداری در پس آزمون دارا می باشند. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش موید آن است که آموزش و ارتقای مهارت حل مساله بر افزایش سرمایه روانشناختی در گروه آزمایش موثر بوده است.

اعتیاد به کار، مهارت حل مساله، سرمایه روانشناختی