نقش معرفت یقینی در تربیت دینی

خداوند در آیات بسیاری عوامل و موانع معرفت را معرفی کرده و نتایج به کارگیری یا فروگذاری آن را در قلمرو تربیت به انسان­ها یادآوری کرده است. به کارگیری عوامل ادراکی، نفسانی و عملی در حوزه معرفت، انسان را به سعادت رهنمون می کند و به کارگیری موانع و آفت­های معرفتی به بروز بحران در عرصه معرفت منجر می­شود. در عصر حاضر با ظهور مکاتب فکری مختلف، علاوه بر تردید در اصل فایده­مندی دین، شناخت در معنای کلی آن نیز دچار بحران شده است. نتیجه بروز بحران، سردرگمی انسان معاصر و از دست رفتن معنای زندگی است. این مقاله با روش تحلیلی، بحران معرفت را از منظر رابطه آن با دین بررسی می­کند و با دلایل متقن و مستخرج از قرآن نشان می­دهد که یقین مفهومی کلیدی برای رفع بحران معرفت است و تنها در سایه برخورداری از آن می­توان راهکارها و استلزامات تربیتی متناسب با تربیت دینی را ارائه داد.  

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: معرفت ، تربیت ، بحران معرفت ، یقین