محمدتقی کاشکی - مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی

کشور چین با وسعتی بالغ بر 9/5 میلیون کیلومتر مربع ازجمله کشورهایی است که بیش از یک سوم ان را مناطق خشک و بیابانی اشغال نموده است علت اصلی پیدایش مناطق خشک و بیابانی در کشور چین، دوری این مناطق از منابع عمده رطوبتی از قبیل دریاها و اقیانوس ها ست بطوریکه بخش شمالی آن از شرق استان مغولستان داخلی تا غیر استان سین کیانگ به طول بیش از به 4000 کیلومتر و عرض متوسط 45 کیلومتر در کریدور مناطق خشک قرار گرفته و تمام ویژگیهای محیطهای خشک از قبیل بارندگی کم، تبخیر و تعرق بالا، فرسایش بادی را داراست. چنین شرایطی منجر ب شکل گیری بزرگترین بیابانهای سرد و ماسه ای دنیا در کشور چین گردیده است بیابانهای طبیعی موجود ازقبیل تاکلاماکان takalamakan، ، گبی gobi، بادین جاران badian jaran و تینگر tengger حاصل فرایندهای طبیعی تشکیل و پیدایش مناطق بیابانی است فرونی جمعیت در این کشور و به تبع در واحه های بیابانی پیاداری محیطهای خشک و بیبانی را به مخاطره انداخته و فرایندهای مختلف بیابان زایی از جمله فرسایش بادی و طوفانهای گردو غبار ریزگردها را به دنبال داشته است. مقاله حاضر مروری است بر تجربیات این کشور در رابطه با فعالیتها و روشهای مختلف تثبیت ماسه های روان که حاصل سفری علمی و بازدید از پروژ] های اجرایی مربوطه می باشد.

توسعه پایدار، تثبیت تپه های ماسه ای ، چین