بررسی وضعیت همزیستی میکوریزی گیاه ذرت در استان کرمان و مطالعه پتانسیل کلنیزاسیون جدایه های انتخابی با استفاده از گیاه سورگوم

افزایش جمعیت و تقاضای جهانی برای مواد غذایی و محصولات کشاورزی مستلزم یافتن راهکارهایی برای افزایش رشد و عملکرد در واحد سطح است. قارچهای میکوریز سبب کاهش اثرات سوء تنش های محیطی بر گیاه در شرایط نامناسب میشوند. از طرفی کلنیزاسیون ریشه به وسیله قارچ های میکوریز از جمله راه های موثر در بالا بردن مقاومت گیاه در برابر تنشهای زنده و غیر زنده است. در این پژوهش میزان همزیستی میکوریزایی گیاه ذرت در نقاط مختلف کشت این گیاه در استان کرمان و مقایسه پتانسیل کلنیزاسیون جدایه های با درصد بالای همزیستی بر روی گیاه سورگوم با هدف تکثیر به عنوان مایه تلقیح مزارع ذرت در دو مرحله مورد بررسی قرار گرفت. مرحله اول شامل جمع آوری نمونه های ریزوسفری از گیاه ذرت و انتخاب جدایه های با درصد همزیستی بالا و مرحله دوم تعیین پتانسیل همزیستی آنها با گیاه سورگوم بود که از طریق کشت گلخانه ای در قالب یک طرح آماری کاملا تصادفی انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل سه جدایه مختلف میکوریز و یک تیمار بدون تلقیح میکوریز (شاهد) بود و صفات تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک ساقه، ارتفاع اندام هوایی گیاه، طول ریشه و درصد کلنیزاسیون ریشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که درصد کلنیزاسیون نمونه های صحرایی اولیه از 64 تا 100 درصد متغیر بود و کاربرد جدایه های میکوریز انتخابی، تاثیر معنی داری بر کلیه شاخص های رشدی اندازه گیری شده و درصد کلنیزاسیون ریشه گیاه سورگوم داشت و موجب افزایش صفات فوق شد.

کلیدواژه ها:

اسپور ، ذرت ، کلنیزاسیون ، جدایه های بومی