مسعود مسعودی - دانش آموخته آبیاری زهکشی، دانشگاه فردوسی مشهد
عباس خاشعی سیوکی - دانشیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند
احمد جعفرزاده - دانشجوی دکتر منابع آب، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند

با توجه به خشکسالی و برداشت بیرویه ی از منابع آب زیرزمینی امروزه پیش بینی تغییرات سطح آب زیرزمینی و پارامترهای مرتبط با آن به یکی از مهمترین مسائل مدیریت منابع آب تبدیل گشته است، هدف اصلی این پژوهش بررسی تغییرات زمانی تراز سطح آب زیرزمینی آبخوان دشت مشهد با استفاده از دو روش سری زمانی و زمین آماراست، در این تحقیق برای سری زمانی ازمدل آریما در نرم افزار Minitab وبرای زمین آمار از مدل کریجینگ در نرم افزارGS+ استفاده گردید و توانایی این دو روش در تخمین تراز سطح ایستابی مورد ارزیابی قرار گرفت، برای داده های ورودی از داده های تراز سطح آب سه حلقه چاه نمونه واقع در ایستگاه های کنه بیست، حسین آباد و امرقان (1343-1391) استفاده شد. برای ارزیابی در هر سه حلقه چاه هر دو مدل مورد استفاده قرار گرفت در نهایت در هر دو مدل با مقایسه ی مقادیر تخمینی با مقادیر مشاهده شده با استفاده از معیارهای آماریR2 وRMSE مشخص شد که در هر سه پیزومتر مدل آریما توانایی بیشتری در پیش بینی تغییرات تراز سطح ایستابی نسبت به روش زمینآمار دارد. به طوری که در مدل آریما مقادیر RMSE برای سه پیزومتر به ترتیب برابر 1/44، 1/35، 2/71 متر و در روش زمین آمار این مقادیر برابر 1,64، 2,91، 3,151 متر میباشد.

سری زمانی، زمین آمار، آریما، کریجینگ، آبخوان دشت مشهد