زبان الگوها در طراحی شهری ایرانی (نمونه موردی: شهر نائین)

معماری و شهرسازی از دیرباز با ظهور آبادی نشینی و شکل گیری تمدن های با یکدیگر در آمیختند. و لازم و ملزوم یکدیگر گشتند. لیکن با توجه به رشد و گسترش شهرنشینی و ورود به دوره مدرن و پیشرفت غول اسای صنعت بشر در اقدامی ناخودآگاه و و بی تردید غیر عمدی هر آنچه را به عنوان اندوخته و تجربه گردآوری کرده بود، به حاشیه راند و همین قدر بدان پرداخت که تجربه های پیشین را به بوته نقد درآورد و گاه نیز پاره ای از آن ها را به فراموشی سپرد. در این میان تعدادی از اندیشمندان و علاقه مندان به ارزش های تاریخی و فرهنگی به دنبال کاربردی کردن تجربه های پیشینیان، به روزآمد ساختن آن همت گماردند، بدین امید که بتوانند دستاوردهای حوزه معماری و شهرسازی را که برخاسته از تاریخ و سنت های گذشته بوده است، حفظ وتدوین کنند. دراین میان می توان به تلاش های کریستوفر الکساندر در ایجاد زبان الگو اشاره کرد. بین حوزه زبان و الگو و طراحی شهری بخصوص با بعد اجتماعی فرهنگی و اقلیمی می توان به ارتباطی رسید که بتوان به مدلی ارتباطی از زبان الگوی طراحی شهری ایرانی دست یافت. این پژوهش با توجه به مسئله مذکور، طراحی شهری را به عنوان یکی از ابزارهای موثر در حفظ و ارتقای ویژگی های فرهنگی ایرانی در شهرهای ایرانی معرفی می نماید. بدین ترتیب سعی در تدوین یک زبان الگویی تعمیم پذیر برای طراحی شهری دارد. بنابراین به عنوان نمونه شهر نائین دراستان اصفهان انتخاب شده است و از روش کریستوفر الکساندر الگوها صورت گرفته است. الگوهای طراحی شهری از بافت تاریخی این شهر استخراج شده است، که این الگوها را میتوان در شهرهای مشابه نیز استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

زبان الگو ، طراحی شهری ، طراحی شهری ایرانی